De dag van de operatie werd ik rond 6 uur in de morgen wakker gemaakt, ik bleef echter nog even slapen tot een uur of 8. Ik zou toch pas laat in de morgen of het begin van de dag aan de beurt zijn. Ik had goed geslapen, zelfs zo zonder slaappil.
Wat fijn was, was dat mijn moeder en vriend nog langskwamen. Vanaf 11 uur was het namelijk bezoekuur en dus kwamen zij met zijn tweeen langs.
Ik moet zeggen dat ik niet zo zenuwachtig was als 6 maanden geleden (operatie van de expander in mijn arm en de colpectomie). Ik denk dat dat komt omdat ik nu wel weer weet hoe het hele riedeltje gaat. Het is niet lang geleden dat ik het ook allemaal meegemaakt heb hier in Amsterdam. Misschien ook omdat ik er gewoon klaar voor was. Rond 13.00 werd ik geroepen, het was mijn beurt. Ik kreeg het blauwe operatiehemd en een kalmeringspilletje uitgereikt. Ik weet nooit goed of dit echt helpt, omdat ik altijd zo kalm ben en er weinig van merk. Maar ik denk dat dat juist de bedoeling is, dus ik vraag er standaard naar! Ik moet nog 1 keer helemaal uitplassen en ben er dan klaar voor! Ik realiseer me wel dat ik voor de laatste keer op deze manier plas.
ENGLISH: De day of the surgery they woke up at 6 in the morning. I decided to sleep again untill around 8. I was going to have surgery in the late morning or in the afternoon anyway. I slept well, even without any sleeping pills.
My mother and boyfriend came by this morning during visiting hours, which was pretty nice. I must say, I wasn't as nervous as I was for the surgery 6 months ago (placing of expander and colpectomy). Probably because I knew how it all worked (the picking up, going to the surgery room etc) and maybe because I was so ready for all of this. I guess it was a combination. Well, at around 13.00 o clock the nurse came in and told my it was my turn. She gave me the blue shirt and handed out a calming pill. I'm not quite sure if this helps, but I always stay calm after taking it, so I always ask for it ;) They ask me to go pee for the last time and then I am ready to go. While going, I certainly realize this is the last time doing this this way.
Twee verpleegkundigen nemen mijn bed mee en ik neem afscheid van mijn vriend en moeder. Ze rijden me naar de liften, deze zijn echter stuk en we moeten een heel eind omlopen. Ik vind het niet erg, zo kan mijn pilletje lekker inwerken. Ik voel me al wel een beetje duizelig, of zal dat komen doordat ik sinds gister avond nuchter ben? Daarnaast zijn de verpleegkundigen echt leuke meiden, dus gezellig is het wel!
Two nurses take my bed and we're off to the surgery rooms. We try to take the elevator but they don't work. We have to go round for a longer trip now, which I don't mind. This way the pill has more time to do its work! Plus, the nurses are really funny too!
Op de premedicatie word ik achterin neergezet. Een best kleine ruimte die helemaal volstaat met bedden. De anesthesist stelt zich voor, ik ken het hele verhaal wel. Ik zie niet veel, aangezien ik erg slechte ogen heb en geen bril of lenzen draag hier. Ook wel fijn, ik ervaar dit allemaal liever lekker wazig. Ik ontmoet ook nog wat artsen die bij de operatie aanwezig zijn en dan gaan we richting OK. De operatie begint rond 14.00.
On premedication hold it's busy. There are a lot of beds in this small room. The anesthesiologist introduces himself to me. I don't see very much, since I have very bad eyes. I don't get to wear glasses or contactlenses around here and I'm happy about that. I like to see all these experiences kind of blurry and all.
I also get to meet some of the doctors participating during the surgery and after half an hour we're off to the surgery room. Surgery starts around 2 o clock.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten