Bijna 1 jaar! / Almost 1 year!

FOR ENGLISH SCROLL DOWN
Zo. Het is weer november en dat betekent dat het een jaar geleden is dat ik in de stress zat. Op de 24e van deze maand mag ik het 1-jarig bestaan van mijn phallo vieren!

Nu ik er zo over denk; het was een stressvol , pijnlijk (letterlijk vooral), maar zeer gelukkig jaar voor me. Het is allemaal nog niet af, want ik zal nog een paar keer onder het mes moeten, maar ik ben ontzettend blij met het resultaat dat ik nu al heb.

Vanavond bekeek ik foto's op de computer, van voor de operatie. Van mijn lijf, van onderen zeg maar. Waar nu de phallo zit! Ik heb het nooit gehaat. Vond het niet echt wat, maar vooruit. Ik vond het niet walgelijk ofzo. Misschien dat ik daarom ook altijd nog voor 1$ 'twijfelde' over de phalloplastiek operatie.

Maar toen ik de foto's weer zag van een jaar geleden, bedacht ik me ineens hoe blij ik ben met hoe het nu is. Ik probeer me weer voor te stellen hoe het toen was, maar dat is erg lastig. Ze zeggen toch wel eens dat je snel went aan iets wat goed bevalt?

Ook bekeek ik foto's van de tijd in het ziekenhuis en er vlak na (ik ben zo iemand die echt overal foto's van maakt. Van het eten in het ziekenhuis, wat overigens nutri drink was, tot aan hoe mijn kamer er daar uit zag). Ik kreeg een beetje een naar gevoel hierdoor. Als ik eerlijk ben heb ik een goede tijd gehad in het VU ziekenhuis. En ik was er zo klaar voor en goed voorbereid, dat het allemaal te doen was voor me. Maar als ik die foto's nu zo bekijk, realiseer ik me dat het allemaal niet niks was... Vooral de foto's van toen ik net thuis was, de eerste dagen.

Ik ben niet zo'n dramatisch type of een klager en dat doe ik dan ook zeker niet, maar ik heb besloten het foto schermpje toch maar even weg te klikken op de computer. Misschien was ik er nog even niet aan toe.

Maar, ik heb wel een nieuwe foto voor jullie. Van het litteken op mijn been. Omdat ik vind dat het er zo goed uitziet na bijna een jaar!

ENGLISH So it's november again and that means that it is one year ago. A time full of stress for the surgery I was about to undergo. On the 24th of this months I can celebrate the '1st birthday' of my phallo!

As I come to think of it, it's been a stressfull, painful (mostly literraly) but happy year for me. Things are not finished yet. I still have some correctional surgeries to go, but I am still more than happy with the results that I have.

Tonight, I looked at some pictures of me before surgery. And with that I mean the part 'under the belt', which now is my phallo :P I always thought of that as 'not something I wanted, but allright'. I wasn't disgusted by it or something. That's why I always have like 1% 'doubt' about the phallo surgery.

But, seeing these pictures of only one year ago, made me realize how thrilled I am already with the result. I try to imagine how it was, but it's hard. They say you get used to something you like really fast, right?

Then, I also looked at some pictures of my time in the hospital and right after that (I'm someone who takes pictures of everything. From the food I got in the hospital, nutridrink :P, to how my room looked etc.). I got quite a sad feeling with all of that. I had a good time in the hospital. And I was so ready for it and was so well prepared, that it was do-able for me. But seeing these pictures makes me realize it's quite something... Especially the pictures of when I got home, the first few daus.

I'm not a drama-type or a complainer at all and I'm not going to, but I decided to click the photos on the screen away. I just didn't feel like checking them at all.

But, I did manage to make a new picture of the scar on my leg. Because it's looks so good right now, that's what I think at least ;). Just wanted you to show how it can look like after (almost) a year.