Drie dagen na de laatste update, op vrijdag, erna belde dr. Bouman van het VU mij zelf om me uit te nodigen voor een afspraak die dinsdag erop. Om ernaar te kijken en mij gerust te stellen. Erg fijn!! Want daardoor voelde ik me wel serieus genomen!
Die dinsdag kwam ik op zijn spreekuur. Ik liet mijn arm zien. Erg jammer, besloten we allebei, dat dit gebeurd was. Bouman vertelde dat het opvullen nu voorbij was. Dat deden we niet meer, maar er was gelukkig geen ontsteking, dus reden tot acuut de ballon eruit halen was er niet. Die bleef dus mooi zitten. Wel zou hij zijn best doen om mij zo vlug als mogelijk te opereren voor de phallo. Dit zou dus ipv het voorjaar nu naar voren worden geschoven in november. Ook kreeg ik siliconen pleisters mee om op het gaatje te plakken en mocht er iets veranderen of als ik toch last zou krijgen, moest ik zeker bellen.
Woensdag ben ik gebeld door het VU. Mijn phallo datum is 24 NOVEMBER geworden! Jahoe!! :D Super snel geregeld dus, helemaal perfect!
Die donderdag, dus 2 dagen nadat ik bij Bouman op spreekuur was, voelde ik mij in de middag niet zo lekker worden. Ik had het gevoel dat ik koortsig werd en naar mate de avond vorderde werd dit steeds meer. 's avonds mat ik 38,5 graden koorts. Ik besloot de nacht af te wachten en 2 paracetamols te nemen.
In de morgen werd ik wakker en mat 38 graden. Op het toilet kwam ik erachter dat zich onder de pleister een flinke 'plas' vocht had ontwikkeld. Ai. Op het moment dat ik dit bekeek begon het onder de pleister vandaan te sijpelen. Helder, geel wondvocht. Ik belde de poli van de plastische van het VU en vertelde dit. "Je moet nu hierheen komen. Voor twaalf uur." Ai. DAt had ik niet verwacht, het was al elf uur en ik woon in de achterhoek (zeker anderhalf uur rijden naar Amsterdam).
Ik belde een goede vriend die in dezelfde flat woont en die was gelukkig thuis! Hij stond direct paraat, ik had ondertussen mijn tas gepakt voor een eventuele overnachting, en we gingen richting Amsterdam. ONdertussen al contact gehad met het VU en rond 1 uur kwamen we aan.
Om half twee zat ik bij Bouman in de spreekkamer toen hij zei: 'Het ging niet helemaal goed hoorde ik?'. Op het moment dat ik mijn arm omhoog hield kwam er ontzettend veel vocht uit. Oeps. 'Ai,' zei hij: 'dit gaat niet goed. Je arm is al helemaal rood en compleet ontstoken. We gaan het er nu uithalen. Onder lokale verdoving, want het moet er nu uit.'
Hij moest zich nog even klaarmaken en ik mocht een broodje eten tijdens het wachten. Ik kreeg natuurlijk geen hap door mijn keel met mijn koorts en zenuwen voor de komende 'operatie' haha.
Een half uur later heeft hij op de 'poli-operatiekamer' de ballon verwijderd. Niet pijnlijk en erg snel. Wat een super en sympathieke arts :)! Hij was ZO blij dat ik vrijdag nog was gekomen. De ballon was er anders het weekend wel uitgebarsten als ik niets had gedaan :S
Nu ben ik ondertussen alweer 5 dagen thuis, ballonloos en met een antibiotica kuur van 5 dagen. De wond heeft hij open gelaten. Het litteken waar de ballon er ooit door in is geplaatst heeft hij open gelaten. Dat is een jaap van zo'n 5 cm. Er zit 1 hechting in het midden om het niet een gapende wond te laten zijn en deze wond moet 2 keer per dag gespoeld worden. Gelukkig heb ik een verpleegkundige in de familie die me hier super bij helpt. Vanwege een catheter die helemaal de arm in gedrukt moet worden, is dit zelf niet mogelijk. (Plus het feit dat ik een mietje ben wat dat betreft ;) ).
De operatiedatum van 24 november staat nog steeds, de ontsteking zal dan wel weg zijn. Hoeveel huid ik heb 'gewonnen' dmv de expander weet ik niet. Wellicht is allestegen die tijd wel weer geslonken en heb ik niets gewonnen. Daar houd ik maar rekening mee.
Ik heb er alle vertrouwen in dat het straks goed gaat komen, maar het is wel balen allemaal nu. Gelukkig speelde het VU hier heel goed op in afgelopen week!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten