De verzorging van de phallo is nu eigenlijk niet heel spannend meer. Zoals je op de onderstaande foto kunt zien, heb ik een zoals eerder genoemd een gat onderaan aan de achterkant van de penis. Iedere dag moet ik een catheter (maat 16) via de ingang van de eikel duwen, wat overigens niet erg pijnlijk is. Deze komt dan aan het gat bij de pijl eruit. Dan moet ik hem nog een stukje de opening van het scrotum induwen. Zo blijft de plasbuis open en kan ik eventueel nog een nieuwe plasbuis aan laten leggen. Ik kan zolang ik dat zelf nodig vind wachten met deze operatie, zolang ik de plasbuis maar open houd. Op dit moment plas ik dus zittend. Uit een gaatje aan de achterkant van het scrotum. Uit de penis komt voor de duidelijkheid dus geen urine.
Twee maanden geleden was ik bij de dokter. Hij vroeg hoe mijn gedachten stonden over een eventuele vervolgoperatie. Dit zou inhouden dat hij alsnog een nieuwe plasbuis maakt. Hij was eerlijk en vertelde dat dit wederom niet zonder risico's was. Hier was ik me terdege van bewust en ik vertelde hem dat ook. Als ik er over nadenk, over nog een aantal operaties (want deze nieuwe plasbuis-aanlegging zou weer uit een aantal nieuwe operaties bestaan, als alles goed mag gaan), heb ik daar eigenlijk niet heel veel trek in. Op de een of andere manier kan ik me vrij goed neerleggen bij het idee van altijd zittend blijven plassen.
Ik zat in het kamertje van de dokter en las even in mijn dossier. Ik kwam op de bladzijde waar mijn keuze voor de phallo op beschreven stond, een aantal jaar geleden geschreven. "Patiënt vindt het belangrijk om; 1. Staand te kunnen plassen. 2. Seksueel gevoel te behouden." Nu, een aantal jaar, operaties, plass-stress en tegenslagen later, ben ik daar enigszins op terug gekomen. Ja, natuurlijk zou ik het liefst staand willen plassen. Maar het állerliefst plas ik überhaupt. Want ik weet nu dat er weinig zo eng en naar is om niet te kunnen plassen. Ik heb weinig trek om dat weer mee te maken.
Even een aantal foto's van de phallo nu, anderhalf jaar na de operatie. Foto 1: Phallo na anderhalf jaar. Foto 2: Achterkant phallo, met het gemaakte gat duidelijk zichtbaar.
ENGLISH: It's some time ago since I posted my last message on my blog. I had to read it back, for I had to see what my last post was. At this moment (march 2013) it is already 1,5 year ago since I have had my phallo surgery. And still I am happy about it everyday, even though it's not working perfectly. I guess you can compare it with the breast surgery/removal at the beginnen of the 'surgery-series'. I am still happy about it and think about it every now and then.
The special care I have to give the new phallo is not so special anymore. As you can see on the picture below, I have (as said before) a hole at the bottom of the back of the penis. Every day I have to push a catheter (size 16) through it, which is not really painful. This catheter is coming out at the place of the hole (at the place of the yellow arrow). Then I have to shove it into the opening at the scrotum. This way I keep the urethra opened for a potential new urethra-surgery in the future. I can postpone this surgery as long as I want, as long as I keep the urethra open with the catheters. At this time, I have to sit while urinating. It's coming out of a little hole, made at the back of my scrotum. So, to be clear, there's no urine coming out of the penis.
Two months ago I visited the doctor again. He asked about my feelings towards a potential urethra surgery. Meaning that he would make a new urethra. He was honest and told me that, again, this was not without any risks. I knew this of course and I did told him about my doubts. When I think about it, about more surgeries with the risks, I have to say that I'm not very enthousiastic about it. Somehow, I can now kind of accept the fact that I have to pee while sitting.
I was in the doctors office when I read my medical file. I turned to the page where he had written about my reasons for choosing the phallo in the first place. This was written down some years ago. "Patient thinks it's important to; 1. Stand up while peeing. 2. Keep seksual/erotic sensation." Now, some years, surgeries, peeing-stress and setbacks later, I have to say that I this doesn't match my current feelings anymore. Yes, of course I would love to stand while peeing. But even more so, I like to pee somehow! Because now I know that there is not much scarier than not being able to pee.
Photo 1: Phallo after 1,5 years. Photo 2: The backside of the penis, with the hole being visible.
